W Żywcu możemy znaleźć wiele ciekawych zabudowań, których dawna funkcja często może pozostawać pod znakiem zapytania, zwłaszcza dla młodszych mieszkańców. Jednym z takich obiektów z pewnością jest piec wapienniczy znajdujący się na jednym ze wzgórz Grojca.

Nieczynny od kilkudziesięciu lat piec służył do otrzymywania wapna, które miało zastosowanie w budownictwie, jako składnik zapraw murarskich. Co ciekawe, w Kotlinie Żywieckiej zachowało się pięć podobnych pieców. Surowiec do otrzymywania wapna wypalanego we wspomnianym piecu pozyskiwano w licznych, niewielkich kamieniołomach znajdujących się w północnej części wzgórza Grojec. Surowcem była skała fliszowa, zwana wapieniem cieszyńskim, o dużej zawartości wapna. Pozyskany z kamieniołomów materiał zwożono na plac przy górnej części pieca, następnie kruszywo było sortowane, by wyeliminować inne skały. Następnie gotowy surowiec ładowano na metalowe wózki, którymi transportowano kruszywo do pieca – zsypywano go z góry do wapiennika warstwami , na przemian z paliwem, którym początkowo było drzewo bukowe, a później węgiel kamienny. Dolnym otworem pieca był usuwany tlenek wapnia czyli wapno palone. Uważano na to, aby wapno palone nie wymieszało się z popiołem. Następnie takie wapno poddawano procesowi gaszenia. Wodorotlenek wapnia, zwany wapnem gaszonym był ostatecznym produktem, natomiast popiół był traktowany jako nawóz.

Ukształtowanie terenu góry Grojec nie jest w większości przypadków dziełem natury. Na Grojcu znajdują się liczne wyrąbiska powstałe w wyniku wydobywania skał, z których wypalano wapno. Obecne nie jest możliwe zobaczyć na Grojcu odsłoniętych skał, ponieważ wydobycia zaniechano kilkadziesiąt lat temu i od tego czasu cały teren zdążył zarosnąć.

Opracowanie i zdjęcia: redakcja ŻI

Źródło: "Żywiec znany i nieznany", tom 2, Żywiec 2010, s. 265.